Tijdens mijn wekelijkse spreekuur wordt deze vraag mij regelmatig gesteld.
Als ouders is het soms moeilijk om te bepalen of je kind een paranormale waarneming heeft of dat je te maken hebt met een rijke kinderfantasie. Het zijn vaak kleine gedragsveranderingen waar je aan kunt merken dat je kind iets waarneemt uit een andere dimensie.
Baby en peuter (o tot en met 3 jaar)
Bij baby’s en peuters kun je het vaak duidelijk aan het gedrag zien. Ze kunnen dan gefascineerd kijken naar een plek waar niets bijzonders voor jou te zien valt. Soms kun je aan hun mimiek zien dat ze wat zien, omdat deze verandert. Kinderen die in een huis wonen met zwarte entiteiten die ze kunnen waarnemen, willen ook vaak opgetild worden en vinden het niet leuk als ze laag bij de grond zijn. Ze zitten vaak vastgeplakt aan je, wat soms erg benauwend kan zijn omdat een simpel toiletbezoekje al voor problemen kan zorgen. Zwarte entiteiten bevinden zich vaak in hun oorspronkelijke vorm –reptielachtig – op de grond en dat kan zeer beangstigend zijn voor kleine kids.
De nachten kunnen een ramp zijn, omdat zwarte entiteiten het actiefst zijn tussen 00.00 uur en 03.00 uur.
Het kind kan ook een onzichtbaar vriendje hebben waar het vaak mee speelt of praat. Als het ‘vriendje’ niet prettig is, dan heb je te maken met een zwarte entiteit. Deze kunnen iedere vorm aannemen en manifesteren zich vaak bij kinderen als een kind of overleden familielid.
Klachten: reflux, verborgen reflux, overstrekken, buikpijn, slecht eten, slaapproblemen, taalachterstand, woede-aanvallen, angstig.
Schoolkind (4 tot en met 10 jaar)
Hand vastpakken
Kinderen die hun hele leven entiteiten waarnemen en het niet als vervelend ervaren hebben, laten aan kleine dingetjes zien dat ze meer waarnemen. Een kind dat in een gebied komt waar veel entiteiten zijn, zal naar alle waarschijnlijkheid je hand vastpakken of dicht bij je in de buurt blijven. Ze kunnen de entiteiten zo duidelijk waarnemen dat er nauwelijks verschil is voor ze tussen mensen en entiteiten. Ze ervaren het als druk en zoeken daarom de veiligheid.
Bang voor veranderingen
Als je vanuit je ooghoeken ineens bolletjes, schimmen of zwarte vlekken voorbij ziet schieten, dan kun je er van schrikken. Het kan je angstig maken en de drempel verhogen om aan iets nieuws te beginnen. Veranderingen vind je daarom niet leuk en je wil vooraf duidelijk weten wat je kunt verwachten.
Introvert gedrag
Een eigen coconnetje maken waar je jezelf veilig in voelt, dat zie je vaak bij introverte parakids. Ze weten dat ze anders zijn, maar kunnen niet echt benoemen wat het is. Ouders vragen dan vaak: ’Als je iets ziet wat wij niet zien, dan kun je er altijd over praten’. Maar hoe weten ze wat JIJ ziet. Ze zien het hun hele leven al en weten niet beter dan dat iedereen dit ziet. Maar het geeft wel onrust en is vaak ook erg eng. Dan is het heerlijk om jezelf terug te trekken en voor niemand bereikbaar te zijn. Over je gevoel praten, dat kun je niet goed, want het is vaak een chaos in je hoofd.
Niet alleen willen zijn
In de hoek van de kamer zie je een entiteit. Als je dit tegen je ouders vertelt, zeggen ze dat je ze gewoon naar het licht moet sturen en niet bang moet zijn. Maar realiseren ze zich wel dat het doodeng is om alleen al ernaar te kijken, laat staan ze een opdracht te moeten geven? Je weet niet wat ze kunnen doen en wie ze zijn. Ze zijn er ook niet altijd en dat maakt het nog enger. Daarom durf je niet alleen te zijn, want ze kunnen elk moment opduiken. Naar bed gaan en in je eigen kamer slapen is een ramp. Je bouwt je daarom vaak helemaal in met knuffels en verstopt je onder de dekens.
Klachten: buikpijn, hoofdpijn, angst, woede-aanvallen, eetproblemen, zindelijkheidsproblemen, misselijkheid, vermoeidheid, slechte weerstand, bleek gelaat met kringen onder de ogen, slaapproblemen, zwaarmoedigheid, stemmingswisselingen, concentratieproblemen, bevestiging zoekend.
Pubers (11 tot en met 15 jaar)
Op deze leeftijd praat je of er veel over dat je iets waarneemt, of je zwijgt in alle talen. Het kan je namelijk extra aandacht geven als je dat graag wilt, en het maakt ook dat je anders bent dan de rest. Daarom vertel je zeer uitgebreid wat je waarneemt . Vaak heb je dan te maken met kids die geen heftige ervaringen hebben. Kinderen die het als zeer naar ervaren zijn vaak teruggetrokken en zien vaak zwarte schimmen wegschieten in hun ooghoeken. Ze kunnen niet precies zeggen wat het is, maar een onderbuikgevoel zegt vaak dat het niet prettig is. Ze maken voor zichzelf een veilige plek en dat is doorgaans hun kamer. Ze isoleren zich vaak van het gezin/ buitenwereld omdat ze geen behoefte hebben aan contact. Ze weten dat ze anders zijn en hebben vaak ervaringen opgedaan waar men dit benoemde op een negatieve manier. Je ziet vaak dat dit soort kids depressief worden en niet de zin van het leven meer zien. Als ouder kun je ze niet of nauwelijks bereiken en ze staan niet open voor hulp.
Klachten: vermoeidheid, bleek gelaat met kringen onder de ogen, depressief, introvert, respectloos gedrag, niet gemotiveerd, eenzaam, contactarm, buikklachten, nek-en schouderklachten, hoofdpijn, slaapproblemen, concentratieproblemen, stemmingswisselingen, woede-aanvallen, angstig, zelfbeschadiging.
Voor ouders is het vaak moeilijk om de vinger erop te leggen of hun kind entiteiten waarneemt, omdat men vaak zelf niets ziet. Belangrijk is het dan ook om naar het gedrag van een kind te kijken. Niet alle kinderen ervaren hun paranormaliteit als een handicap. Voor een groot aantal kinderen is het iets wat bij ze hoort en ze weten vaak niet beter dan dat ze entiteiten kunnen waarnemen. Ze beseffen vaak niet dat anderen dit niet kunnen. Pas als het minder leuke ervaringen worden, dan is het raadzaam om informatie of hulp in te roepen.
Als ouders wil je de beste hulp voor je kind en dat is een hulpverlener die niet alleen paranormaal is, maar ook kennis heeft van zaken wat betreft kinderen. Een hulpverlener die dus weet wat de beleving en ontwikkeling is van een kind. Anders breng je meer schade toe dan dat het kind erbij gebaat is. Laten we zuinig zijn op onze kinderen en ze geven waar ze behoefte aan hebben.
Deel je mee, zodat andere ouders ook de info krijgen?